ماشینهای بافندگی حلقوی دو رو، ماشینهای تکدوزی با یک «صفحه مدرج» هستند که مجموعهای اضافی از سوزنها را در خود جای میدهند که به صورت افقی در مجاورت سوزنهای استوانهای عمودی قرار گرفتهاند. این مجموعه اضافی از سوزنها امکان تولید پارچههایی با ضخامت دو برابر پارچههای تکدوزی را فراهم میکند. نمونههای بارز آن شامل ساختارهای مبتنی بر اینترلاک برای لباس زیر/لباسهای لایه پایه و پارچههای دندهای ۱ × ۱ برای شلوار استرچ و محصولات لباس بیرونی است. میتوان از نخهای بسیار ظریفتری استفاده کرد، زیرا نخهای تکدوزی مشکلی برای پارچههای بافتنی ماشین بافندگی حلقوی دو رو ایجاد نمیکنند.
نخی که برای تشکیل پارچه به سوزنها تغذیه میشود، باید در امتداد یک مسیر از پیش تعیینشده از قرقره به ناحیه بافندگی منتقل شود. حرکات مختلف در طول این مسیر، نخ را هدایت میکند (هدایتکنندههای نخ)، کشش نخ را تنظیم میکند (دستگاههای کشش نخ) و پارگیهای احتمالی نخ را در دستگاه بافندگی حلقوی دو طرفه بررسی میکند.
پارامتر فنی برای طبقهبندی ماشینهای بافندگی حلقوی دو رو اساسی است. گیج، فاصله سوزنها است و به تعداد سوزنها در هر اینچ اشاره دارد. این واحد اندازهگیری با حرف بزرگ E نشان داده میشود.
ماشینهای بافندگی حلقوی دو رو که اکنون از تولیدکنندگان مختلف موجود هستند، در طیف وسیعی از اندازههای گیج ارائه میشوند. این طیف وسیع گیجها، تمام نیازهای بافندگی را برآورده میکند. بدیهی است که رایجترین مدلها، مدلهایی با اندازههای گیج میانی هستند.
این پارامتر اندازه ناحیه کار را توصیف میکند. در ماشینهای بافندگی حلقوی دو رو، عرض، طول عملیاتی بسترها است که از اولین تا آخرین شیار اندازهگیری میشود و معمولاً بر حسب سانتیمتر بیان میشود. در ماشینهای بافندگی حلقوی، عرض، قطر بستر است که بر حسب اینچ اندازهگیری میشود. قطر روی دو میل روبروی هم اندازهگیری میشود. ماشینهای بافندگی حلقوی با قطر بزرگ میتوانند عرضی معادل ۶۰ اینچ داشته باشند؛ با این حال، رایجترین عرض ۳۰ اینچ است. ماشینهای بافندگی حلقوی با قطر متوسط، عرضی حدود ۱۵ اینچ دارند و مدلهای با قطر کوچک حدود ۳ اینچ عرض دارند.
در فناوری ماشینهای بافندگی، سیستم پایه مجموعهای از اجزای مکانیکی است که سوزنها را حرکت میدهند و امکان تشکیل حلقه را فراهم میکنند. میزان خروجی یک ماشین با تعداد سیستمهای موجود در آن تعیین میشود، زیرا هر سیستم مربوط به حرکت بالا یا پایین رفتن سوزنها و بنابراین تشکیل یک مسیر است.
ماشینهای بافندگی حلقوی دو رو در یک جهت میچرخند و سیستمهای مختلف در امتداد محیط بستر توزیع میشوند. با افزایش قطر ماشین، میتوان تعداد سیستمها و در نتیجه تعداد رجهای وارد شده در هر دور را افزایش داد.
امروزه، ماشینهای دایرهای با قطر بزرگ با تعدادی قطر و سیستم در هر اینچ در دسترس هستند. به عنوان مثال، ساختارهای سادهای مانند دوخت جرسی میتوانند تا ۱۸۰ سیستم داشته باشند.
نخ از قرقره که روی یک نگهدارنده مخصوص به نام قرقره (اگر در کنار دستگاه بافندگی حلقوی دو طرفه قرار گیرد) یا یک قفسه (اگر بالای آن قرار گیرد) قرار میگیرد، پایین آورده میشود. سپس نخ از طریق راهنمای نخ، که معمولاً یک صفحه کوچک با یک روزنه فولادی برای نگه داشتن نخ است، به ناحیه بافندگی هدایت میشود. برای دستیابی به طرحهای خاص مانند اینتارسیا و افکتها، دستگاهها به راهنماهای نخ مخصوص مجهز شدهاند.